Zakończenie działalności podatkowej a podatki

Każdy właściciel firmy ma prawo w każdej chwili zakończyć działalność. Rodzaj przedsiębiorcy, którego zadania zostanę określone w artykule (związane z pożegnaniem się z biznesem) to osoba prowadząca działalność jednoosobową, na swoje nazwisko, która jest czynnym podatnikiem VAT, opodatkowanego podatkiem dochodowym w planie ogólnym i zajmuje się prowadzeniem księgi przychodów i rozchodów.

Standardowo, gdy zakończenie działalności nie wynika ze śmierci przedsiębiorcy, musi on już siedem dni przed planowanym finiszem dopełnić szeregu formalności. Według § 28 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów w dziedzinie administrowania podatkowej księgi rozchodów i przychodów, ów podatnik podporządkowany jest do poinformowania zarządcy urzędu skarbowego w swoim miejscu zamieszkania o gotowości dokonania spisu z natury, motywując się właśnie zakończeniem działalności i to nie później niż tydzień przed planowaną datą wykonania takowej listy. Powinien on obejmować: wytwory handlowe, surowce podstawowe i pomocniczne, półprodukty, produkcję w toku, produkty gotowe, braki, odpady i całe oprzyrządowanie. Baza danych dotycząca spisu z natury liczyć powinna wyroby należące do przedsiębiorcy, zarówno te które znajdują się poza przedsiębiorstwem (w dniu opracowywania spisu) i fabrykanty obce będące na terenie zakładu, które nie są wartościowane pod względem podatkowym. Przedsiębiorca ma za zadanie dokonać oszacowania powyższych produktów biorąc pod uwagę wartość rynkową z dnia sporządzania listy lub według ceny ich zakupu lub nabycia w przypadku sytuacji gdy są one poniżej wartości ich zakupu lub nabycia. Rejestr półfabrykantów, towarów gotowych i braków produkcyjnych wycenia się uwzględniając koszty ich produkcji. Jeśli chodzi o odpady produkcyjne, ich wartość jest równorzędna z wyceny ich użyteczności.

Spis wykonany według tych reguł (bez brania pod uwagę wyposażenia firmy) jest potrzebny aby wycenić dochód działalności od początku do końca jej istnienia. Więcej informacji pozwalających wyliczyć nam ów zysk z funkcjonowania firmy można odnaleźć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 24 ust. 2). W celu oceny czy przedsiębiorstwo było dochodowe czy stratne trzeba zestawić przychód z kosztami jego uzyskania co jest uwidocznione w księdze podatkowej, spotęgowane listą z natury od poczatku roku i odpowiednio zmniejszone o ów spis z natury zgodny z datą likwidacji firmy. Wynik dodatni stanowi o uzyskaniu przez nas dochodu więc musimy wyliczyć podatek dochodowy, który musimy zapłacić do dwudziestego dnia kolejnego miesiąca albo kwartału (zależy to od tego jak płaciliśmy go wcześniej, taką formę zapłaty należy utrzymać). Pamiętać należy o wzięciu pod uwagę uiszczonych już zaliczek i odliczeniu składki na własne ubezpieczenie zdrowotne. Kolejnego roku do trzydziestego kwietnia musimy złożyć zeznanie podatkowe PIT-36 lub PIT-36L z dodatkowych załącznikiem PIT-B i wtedy finalnie rozliczyć się z naszym przedsiębiorstwem.

Dodatkową czynnością, którą właściciel firmy powinien wykonać listę pozostałych w czasie zakończenia działalności pozostałości majątkowych, co jest określone w art. 24 ust. 3a zasadniczej, załącznik który powstał 1 stycznia 2011 roku. W zasadzie owa aktualizacja zawiera takie same reguły jak wyżej opisana metoda sporządzania wykazu, wszytskie środki trwałe, wartości niematerialne i prawne zawarta w ewidencji środków trwałych. Ewidencja musi cechować się przynajmniej liczbą porządkową, nazwami składników wartości materialnych, datę ich uzyskania, sumę wydatków rozporządzonych w celu nabycia majątku i nakład finansowy na elementy majątkowe, która jest zawarta w kosztach otrzymania przychodu, wartość inicjalną, sposób amortyzacji i sumę tych odpisów. W ciągu sześciu lat należy zwrócić uwagę na to co stanie się z wyżej określonymi elementami, ponieważ ich transfer musi być wykazany w zeznaniu podatkowym (rocznym). Problematyczne może stać się to, że dane części składowe spisu w trakcie ich zbycia będą miały zmienione wartości jeśli mówimy o ich uzyskaniu. Przykładowo, środki trwałe będą musiały być zbilansowane między wartością początkową a sumą wykonanych odpisów amortyzacyjnych, natomiast dla towarów handlowych, wartość zakupu dla oprzyrządowania będzie wynosić zero. Dotychczas należało usiścić opłatę w wysokości 10% czyli podatku zryczałtowanego a nie nadzorować przez sześć lat pozostałości po naszej aktywności w firmie co jest zmianą prawa, nie do końca korzystną dla przedsiębiorców.

Mówiąc o podatku VAT czyli od towarów i usług należy sięgnąć po wiedzę do art. 14 ustawy o VAT, gdzie znajdują się niezbędne regulacje. Zakończenie działalności czyli według rozumienia prawa zaprzestania czynności podlegającej kontrybucji w dniu jej likwidacji należy sporządzić spis z natury. Jest to zupełnie odmienny rodzaj rejestru ponieważ musi on posiadać wszytskie towary, oprzyrządowanie, elementy trwałe od których odliczyliśmy podatek VAT i zarazem nie zostały sprzedane. Także wycena nieco różni się od tego, o czym wyżej wspomniałam bo należy wartość danych elementów określić według cen rynkowych w dniu likwidacji, co w praktyce znaczy że trzeba określić za ile moglibyśmy się tych rzeczy pozbyć. Jest to dość mozolna praca, ponieważ trzeba uwzględnić stopień zużycia, obecną przydatność użytkową, obecną modę panującą na rynku czyli ogólnie utraconą wartość rzeczy. Po wykonaniu weryfikacji majątku trzeba dodać do ostatniej deklaracji VAT-7 lub VAT-K informację posiadającą kwotę podstawy opodatkowania spisu i podatku należnego (wpisuje się go w odpowiedniej pozycji ostatniej deklaracji). Warto pamiętać, że sprzedaż towarów umieszczonych na liście jest uniezależniona od VAT-u w ciągu roku od dnia zlikwidowania przedsiębiorstwa.

Według obserwacji analityków często właściciele firm pozbywają się wszystkiego co uda im się zbyć, nawet tracąc na tego typu transakcjach, tylko po to aby uwolnić się od opowiedzialności i rozliczać się z tylko tego, czego nie udało im się sprzedać przed likwidacją przedsiębiorstwa.